آموزش کوهنوردی (2)

 

وسایل کوهنوردی (پوشاک عمومی)

کفش

1- کفش سبک کوهپیمایی: این کفش دارای وزنی سبک و زیره ای نازک دارد که در فصول خشک سال می توان از آن استفاده نمود و وزن این کفش بین 800 تا 1300 گرم است.

2- کفش نیمه سنگین کوه پیمایی: دارای زیره ای ضخیم تر، لایه چرمی در کف کفش، مقاوم بودن رویه چرمی، ساق بلند و در مقابل سرما و خیس شدن مقاوم تر است و در ناهمواریها و ارتفاعات کوهستان به کار می رود.

3- کفش سنگین کوهنوردی: این کفش دارای زیره ای کلفت تر از نوع اول است و یک لایه تخت چرمی یا لاستیکی علاوه بر زیره اصلی نیز دارد. رویه آن چرمی است و نسبتا ضخیم می باشد وزن این کفش بین 1400 تا 2000 گرم است و دارای ساقه ای بلند و زبانهای بلند می باشد.

4- کفش دوپوش و سه پوش: در این کفش 2 یا 3 کفش توی هم می روند. کفش بیرونی از نوع سنگین کوهنوردی است و در بعضی از آنها کفش بیرونی از جنس لاستیک یا فایبرگلاس و پوشش داخلی از نوع گرتکس می باشد. پوشش داخلی بسیار سبک و نرم می باشد و وزن آن حدود 3600 تا 4000 گرم است. 

 

5- کفش ترکیبی: نوعی کفش کوهنوردی سنگین است که در فصول مختلف قابل استفاده می باشد و ضد آب بوده و برای صعودهای بلند چند روزه مناسب می باشد( فراموش نکنید که کفش هر چه که باشد باید یک نمره بزرگتر از پا باشد)

6- کفش سنگ نوردی: این کفش دارای یک کف صاف از لاستیک نرم با قابلیت اصطکاک زیاد می باشد. دور کفش یک نوار لاستیکی وجود دارد که به وسیله آن امکان گیر کردن پا را در درون شکاف ها راحت تر می کند.

جوراب

جوراب کوهنوردی بلند و تا زیر زانو می باشد و حتماً باید پشمی باشد تا در زمستان پا را گرم نگه دارد. یک نوع جوراب دیگر نیز هست که از جنس گرتکس می باشد ، خاصیت گرتکس این است که درون پا را گرم نگهداری می کند و از عرق کردن پا جلوگیری می نماید.

شلوار کوهنوردی

این شلوار از جنس پشم و گرم برای زمستان و نازک برای فصل تابستان و دارای جیب های متعددی می باشد. نوعی از آنها کوتاه می باشد که در سنگ نوردی از آن استفاده می شود.

حدود 50 درصد از گرمای بدن از طریق سر خارج می گردد لذا داشتن کلاه در سرما و گرما برای یک کوهنورد لازم می باشد

پیراهن

پیراهن باید راحت باشد نه تنگ و نه خیلی گشاد جنس آن باید از نوع پنبه و کتان باشد تا باعث عرق کردن نشود. گفتنی است که در زمستان می توان علاوه بر پیراهن از پلار نیز استفاده کرد.

کلاه

حدود 50 درصد از گرمای بدن از طریق سر خارج می گردد لذا داشتن کلاه در سرما و گرما برای یک کوهنورد لازم می باشد. در سرما جلوی سردی هوا را می گیرد و در گرما جلوی تابش آفتاب را می گیرد. کلاه زمستانی معمولاً از جنس پشم یا پلار می باشد و کلاه تابستانی دارای نقاب جلو و کلاه گرد و دوره دار می باشد و از جنس کتان و پارچه ای می باشد.

دستکش

دستکش در تابستان از جنس نخی و چرمی و در زمستان از جنس پشمی، گرتکس و دو لایه می باشد. دستکش باید اندازه دست باشد تا روی آستین را بپوشاند و در بعضی از آنها در قسمت بالای مچ دارای بند و بست مخصوص می باشد و باید تا مچ دست را کاملاً کیپ نماید. 

 

کیف کمکهای اولیه

یکی از ضروریات یک کوهنورد می باشد این کیف حاوی مقداری باند، پماد، چسب، مواد ضدعفونی کننده و باند کشی و غیره می باشد.

کیسه  خواب

مهمترین وسیله شب مانی در کوهستان است که علاوه بر استراحت شبانه، از آن می توان در طول روز جهت نگهداری و استراحت شخص مصدوم نیز استفاده نمود. کیسه خواب معمولاً از جنس پر یا الیاف مصنوعی و یا ترکیبی می باشد. کیسه خوابهای پر سبک، گرم و کم حجم هستند. کیسه خوابهای الیاف مصنوعی ارزان تر می باشند و در ارتفاعات پایین تر مورد استفاده قرار می گیرند. نوع جدید کیسه خوابها از نوع گرتکس می باشد و سرمای تا 20 و 30 درجه زیر صفر را تحمل می کند. 

 

زیر انداز

قوی ترین کیسه خوابها نیز نیاز به زیرانداز دارند زیرا سرما همیشه از طریق زمین به بدن منتقل می شود لذا یک زیر انداز از جنس فوم یا ابر فشرده برای جلوگیری از سرما و رطوبت زمین و انتقال آن به کیسه  خواب بسیار مؤثر می باشد. یک نوع زیرانداز دیگر نیز وجود دارد که مانند تشک قابل بار کردن می باشد. فراموش نکنید که زیرانداز نباید زیاد سنگین باشد و اندازه آن حداقل باید به اندازه کیسه خواب باشد.

کوله پشتی

تمام وسایل مورد نیاز یک کوهنورد باید درون وسیله ای قرار گیرند که این وسیله کوله پشتی می باشد. کوله پشتی ها با توجه به نوع استفاده، از نظر حجم و کاربرد به چندین نوع تقسیم می شوند:

از نظر حجم به 25 لیتر، 40 لیتر، 50 لیتر،60 لیتر ،70 لیتر ، لیتر 80،90 لیترو بیشتر می باشد و از نظر کاربرد به کوله های کوهنوردی و کوله های سنگ نوردی تقسیم می شوند. 

 

کوله های کوهنوردی بلند، جادار و جیب دار می باشند و کوله های سنگ نوردی بدون جیب تا هنگام عبور از تنورها و لای سنگها به جایی گیر نمی کنند. کوله ها باید دارای بند و بست مخصوص جهت بستن و حمل زیرانداز، کلنگ و غیره باشند و بندهای روی شانه باید قابل رگلاژ باشند. کوله باید دارای بند سینه و کمر باشد این بندها در سر پایینی ها نقش بسیار مؤثری دارند زیرا جلوی ضربه زدن به شانه و کمر را می گیرد. رنگ کوله پشتی بهتر است از رنگهای شاخص و قابل رویت و تشخیص باشد مثل رنگهای زرد، آبی ، قرمزو فسفری. همچنین کوله پشتی باید متناسب با قد و جثه هر شخص باشد. جنس کوله پشتی ها باید از پارچه ضد آب باشد و علاوه بر آن از روکش مخصوص نیز باید استفاده نمود.

آموزش کوهنوردی (1)

 

طنین آرام ضربان قلب آوای سلامتی است و در این میان می توان با ورزش شادابی و سلامت خود را حفظ کنیم. بدون شک کوهنوردی ورزشی مفرح و بسیار مفید طبیعی است که در سالیان اخیر سخت مورد توجه همگان قرار گرفته و خیل رهروان به کوهستان و طبیعت روز افزون شده است. به همین بهانه آموزش کوهنوردی را در چندین قسمت برای شما عزیزان در نظر گرفته ایم.

آموزش مقدماتی

تعریف کوه: به ارتفاعات بلندتر از 600 متر نسبت به زمینهای اطراف آن کوه می گویند.

مراحل ورزش کوهنوردی

1- کوه پیمایی: پیمودن تپه ها و کوه های خاکی آسان و راه های مال روی کوهستانی برای تمرین و فراگرفتن اصول مقدماتی کوهنوردی.

2- کوهنوردی: نور دیدن کوه ها بی آن که پای بند مسیر یا منطقه ای باشیم با رعایت کلیه  اصول، مقررات و قوانین کوهنوردی با استفاده از وسایل فنی.

3- سنگ نوردی: پیمودن عمودی صخره ها و دیواره ها را با استفاده از دست و پا ، با وسایل فنی و بدون وسایل فنی را سنگ نوردی می گویند.

4- یخ و برف نوردی: پیمودن مسیرهای یخی و برفی را با استفاده از ابزار و وسایل مخصوص یخ، برف نوردی می گویند.

5- Dry Tooling: پیمودن مسیرهای عمودی یخی و سنگی را با استفاده از ابزار یخ نوردی (تبر و کرامپون) را Dry Tooling می گویند.

6- غار نوردی: پیمودن غارها و شکافهای عمودی و افقی درون زمین را غار نوردی می گویند.

7- ورزشهای هوایی: فرود از ارتفاعات توسط وسیله مخصوص (کایت ، پاراگلایدر ، چتر و... ) را ورزش هوایی می گویند. هر کدام از موارد فوق دارای درجاتی از آموزشهای کارآموزی تا مربیگری پیشرفته دارد. 

 

اصول اولیه کوهنوردی

استفاده از کوهستان و طبیعت زیبایش و لذت بردن از آن نیاز به رعایت اصول و مقرراتی دارد که رعایت هر یک از آنها در تندرستی و سلامتی کوهنورد بسیار موثر است:

1- هرگز تنها به کوه نروید.

2- از مسیرهای عمومی و علامت گذاری شده حرکت نمایید.

3- به خانواده، دوستان، قرارگاهها، و پناهگاهها مسیر کوه پیمایی خود را اطلاع دهید و پس از بازگشت نیز به تمامی کسانی که اطلاع داده اید خبر بازگشت خود را اعلام نمایید.

4- صعود خود را صبح زود آغاز کنید. همیشه طوری برنامه ریزی کنید که وقت اضافی برای استراحت، بازگشت و حوادث پیش بینی نشده داشته باشید.

5- وضعیت هوا را به طور دائم در نظر داشته باشید.

6- برنامه و زمان بندی دقیقی برای کوه پیمایی تنظیم نمایید.

7- همیشه یک سوت و یک چراغ قوه به همراه داشته باشید.

8- قبل از آغاز برنامه اطمینان حاصل نمایید که کلیه امکانات لازم برای کوه پیمایی را به همراه دارید.

9- هرگز از ساک و کیف به جای کوله پشتی استفاده نکنید.

10-  قدم ها را با مکث بردارید و در شیبهای تند روی هر پا اندکی استراحت نمایید.

11- کفش و لباس مناسب فصل را بپوشید و همیشه لباس اضافی نیز به همراه داشته باشید.

12- اگر برنامه شب مانی دارید قبل از تاریک شدن هوا اقدام به برپایی چادر و کمپ نمایید.

13- همیشه یک کیف کمکهای اولیه همراه خود داشته باشید.

14- یک کیسه کوچک زباله در کوله پشتی خود داشته باشید و فراموش نکنید که کوه همیشه باید تمیز باشد تا قابل استفاده مجدد برای شما و دیگران باشد.

با یک قدم دم و با قدم دیگر بازدم را انجام دهید ، فراموش نکنید که تنفس را از راه بینی انجام دهید و در شیبهای تند با هر قدم یک دم و یک بازدم انجام دهید

15- طول و سختی مسیر صعود براساس توانایی ضعیف ترین فرد گروه انتخاب شود.

16- افراد گروه در یک برنامه کوه پیمایی باید از آمادگی جسمانی و روانی مناسب برخوردار باشند.

17- افراد گروه نباید اختلاف سنی زیادی با هم داشته باشند و تا اندازه ای یکدل و هم سلیقه و هم اخلاق باشند.

18- هر گروه حداقل باید یک مربی درجه (3) کوه پیمایی به همراه خود داشته باشد.

19- در مسیرهای برفی، از سرخوردن بدون کنترل خودداری نمایید.

20- اگر مشکلی پیش آمد و یک نفر مصدوم در گروه به همراه دارید قبل از اتلاف وقت به طرف پایین حرکت نمایید.

21- کروکی ، نقشه و قطب نما یا G.P.S همراه داشته باشید.

22- اندازه قدمها و گامها به اندازه عرض شانه ها برداشته شود.

23- با یک قدم دم و با قدم دیگر بازدم را انجام دهید و تنفس را از راه بینی انجام دهید و در شیبهای تند با هر قدم یک دم و یک بازدم انجام دهید.

24- هیچ وقت بدون اجازه سرپرست از تیم جدا نشوید.

25- در سربالایی ها و شیبهای تند به صورت زیگزاک حرکت نمایید تا شیب مسیر شکسته شود.

26- در سربالایی و سرازیریها با تمام کف پا راه بروید.

27- از حرکت با بغل پاها در سرازیری ها خودداری کنید.

28- در صعود، همیشه سنگینی خود را به جلو و در فرود سنگینی خود را به عقب متمایل نمایید.

29- قبل از حرکت ابتداء تمرینات ورزشی و حرکات کششی را حتماً انجام دهید.

30- در ابتدا حرکت هر نیم ساعت 10 دقیقه استراحت و سپس زمان حرکت زیادتر و زمان استراحت کمتر می گردد (به ازای هر یک ساعت حرکت 10 دقیقه استراحت نمایید) 

 

31- در هنگام استراحت و حرکت، خوردن آب و تنقلات و شیرینی جات را فراموش نکنید.

32- بعد از توقف ، کوله پشتی و پشت خود را به طرف آفتاب قرار دهید و بلافاصله لباس گرمکن و بادگیر خود را بپوشید.

33- در هنگام حرکت از پوشیدن لباس اضافی خودداری نمایید و هنگام توقف آنها را بپوشید.

34- پاها را روی زمین نکشید بلکه اندکی از زمین بلند کنید و دستها را آزاد نگهدارید.

35- هر 125 قدم حدود 100 متر می باشد و مسافت پیموده شده را می توان به این صورت محاسبه نمایید.

36- در صخره نوردی همیشه 3 نقطه از بدن باید درگیر سنگ باشد.

37- آهسته و منظم حرکت کنید.

38- برای شروع کوه پیمایی سعی کنید تابستان و اوایل پاییز را انتخاب کنید.

39- از ریزش و جا به جا کردن سنگ خودداری نمایید.

40- اگر گُم شدید در فرود آمدن از کوه عجله نکنید، با مشورت بهترین راه را پیدا کنید.

41- مسیر صعود را با سنگ چین علامت گذاری نمایید تا در زمان برگشت دچار اشتباه و گُم کردن راه نشوید.

42-زمان فرود اغلب ? صعود می باشد، با این محاسبه زمان و توان خود را تقسیم بندی نمایید.  

قوانین ومقررات شنا

شناآشنایی با استخر : اندازه های فنی و نکات بهداشتی اندازه های فنی: استخرهای موجود با توجه به نحوه استفاده به دو دسته تقسیم می شوند:1-استخر آموزشی  2- استخر قهرمانی1-استخر آموزشی: معمولاً در ابعاد  8*8  و یا  8*10  متر طوری طراحی و ساخته می شود که الگوهای آموزشی و یا ابزارهای کمک آموزشی در آن مد نظر باشد، مثلاً عمق آن حداکثر به  1/20  متر و به صورت شیب دار به نحوی ساخته که لااقل یک ضلع استخر علاوه بر کم عمق بودن قسمتی از آن به صورت پلکان وارد استخر شده تا برای آن دسته از اشخاصی که از وارد شدن ناگهانی در آب وحشت دارند مناسب باشد. میله هایی استیل در اطراف دیواره ها و در قسمت سطح آب نصب شده که حدود  10  سانتیمتر با دیواره فاصله دارند که برای غوطه ور شدن و آموزش دست و پا بسیار مورد استفاده قرار می گیرد، عمق آب اینگونه استخرها قابل تنظیم است. جدای از میله استخرهای آموزشی لوازم کمک آموزشی نظیر: تخته شنا به ابعاد مختلف - دوقلوی شنا - حلقه لاستیکی - کمربند نجات - بازوبند نجات - دماغ گیر - گوشی پای دولفینی (قورباغه) - و....که هر کدام موارد خاص خودش را دارد، برای افراد مختلف مورد استفاده قرار می گیرد. 2-استخرهای قهرمانی: طول اینگونه استخرها  33/33  متر  - 25  متر  – 50  متر و عرض آن  10-21  متر متغیر است و عمق آن کمتر از  1/80  متر نیست اینگونه استخرها به دو صورت روباز یا سر پوشیده مورد بهره برداری قرار می گیرد. در استخرهای سرپوشیده معمولاً از آب گرم استفاده می شود - ولی در استخرهای رو باز اکثر از آب سرد طبیعی بهره می گیرد.در ضلع عرض استخر سکوهایی نصب می شود که به عنوان سکوی استارت مورد استفاده شناگران است این سکوها به ابعاد  50*50  سانتیمتر با شیب  10  سانتیمتر به صورت ثابت یا سیار نصب می شود و ارتفاع تا سطح آب باید بین  50تا70  سانتیمتر باشد. دستگیره های کرال پشت باید طوری به سکو وصل باشد که در ارتفاع  30تا60  سانتیمتر و جلوتر از دیواره استخر نباشد، هر چهار طرف سکوها باید شماره گذاری شود و این شماره طوری نصب می شود که اگر پشت به سکو ها بایستیم سکوی شماره  1  در طرف راست و شماره  2  بعد از آن و بقیه به همین ترتیب شماره گذاری خواهد شد. تعداد خطوط شنا (لاین) بسته به عرض استخر بین  6تا8  خط متغیر است، این خطوط به وسیله طنابی که دو سر آن با قلابهایی به دیواره استخر وصل است در طول استخر کشیده می شود روی طناب اجسام غوطه ور دو انتهای طناب با رنگ سایر قسمتها متفاوت است. عرض هر خط شنا باید  2/5  متر باشد.طناب نشانه برای برگشت کرال پشت باید در عرض استخر و در  1/80  سانتی بالای سطح آب قرار داشته ضمناً این طنابها برای برگشت کرال پشت باید  5  متر از دیوار انتهای استخر فاصله داشته باشد. خطوطی در کف استخر و در وسط خطوط شنا و به رنگ تیره کشیده شده که عرض آن  20  سانتیمتر است و در طول استخر کشیده می شود و فاصله آن با دیواره عرضی  2  متر است که به وسیله خط عرضی دیگر که پهنای آن  20  سانت است قطع می شود (به صورت T) طول این خط یک متر است. نور استخر باید کافی و طوری از بالا به آب بتابد که در سر تا سر استخر نور مناسب وجود داشته باشد، برای دید بهتر شناگران از چراغهای که در دیواره داخلی استخر نصب می شود ولتاژ آن حدود  12  ولت است استفاده می دشود. نکات بهداشتی استخر:در استخرهای سر پوشیده به دلیل سیستم آب گرم محیط برای رشد میکروب و عوامل بیماری زا بیشتر از استخر های رو باز فراهم است لزا علاوه بر وجود دستگاه تصفیه آب که مداوم در حال فعالیت است و با مکش آب استخر به داخل تصفیه خانه و برگشت آن به استخر و وجود دستگاه کلرزنی اتو ماتیک آب آن تصفیه و کلر زده می شود، لازم است حتماً نکات بهداشتی آن نیز رعایت گردد:1-دیواره و کف استخر به وسیله کاشی و یا سرامیک برای شستشوی بهتر پوشانده می شود.2-  لبه های استخر نسبت به سطوح اطراف آن کمی بر آمده و شیب آن به طرف داخل استخر است. تا آبهای سطحی با برخورد  به برآمدگی ها وارد استخر نشود (شیب دار بودن  لبه به خاطر جلوگیری از مواج شدن آب است).3-  قبل از ورود به استخر، گرفتن دوش و زدن شامپو به منظور رعایت نظافت آب استخر ضروری است.4-پس از خاتمه و خروج از استخر جهت نظافت شخصی زدن صابون و شامپو و گرفتن دوش ضروری است. 5-  حد فاصل بین رختکن و استخر و قبل از ورود به آن حوضچه آب کلر قرار دارد که برای ضد عفونی کردن پاها استفاده می شود.6-  علاوه بر زدن شامپو پیشنهاد می شود حتماً لای انگشتان دست و پاها و زیر بغل هم با صابون شسته شده تا مانع از رشد میکرب و قارچ شود.7. برای استفاده صحیح از استخر و رعایت حقوق دیگران توجه به نکات بهداشتی و ایمنی که در تابلوها و اعلایم هشدار دهنده نصب و اعلان می شود، همچنین گوش دادن به تذکرات ناجیان غریق استخر، محیطی دلنشین و نشاط آور را به وجود می آورد و شنای در آن موجبات خاطر اطمینان  کسانی است که از استخر وحشت دارند.آشنایی با رشته ها و مواد مختلف شنا: در کلیه مسابقات رسمی و بین المللی  4  نوع با استیل های زیر مورد استفاده قرار می گیرد:1-  شنای آزاد (هر نوع شنایی می تواند باشد به جز کرال پشت - قورباغه - پروانه) 2- کرال پشت  3- شنای قورباغه  4- شنای پروانه. این چهار شنا از رده های مختلف سنی با متراژهای مختلف برگزار می شود، در برگزاری مسابقات رسمی سه رده سنی وجود دارد:نوجوانان در سنین: زیر ده سال  - 11  و  12  سال  - 13  و  14  سال جوانان در سنین: 15  و  16  و  17  سال بزرگسال (عموم) در سنین: 18  به بالا. علاوه بر مسابقات انفرادی مسابقاتی نیز به صورت امدادی  (4  نفره) مختلط - آزاد برگزار می شود. در مسابقات امدادی (مختلط امدادی) حتماً باید از  4  شناگر استفاده شود که نفر اول آن کرال پشت - نفر دوم قورباغه و شناگر سوم پروانه و آخرین شناگر شنای آزاد انجام دهد. در شنای مختلط انفرادی یک شناگر که شنای اول آن پروانه شنای دوم آن پشت و دو شنای آخر قورباغه و آزاد می باشد.مواد مسابقه  10  سال: 50  متر آزاد  - 50  متر قورباغه  - 50  متر پشت  - 50  متر پروانه  - 50*4  آزاد انفرادی و تیمی مواد مسابقه  11  -12  سال: 50  متر آزاد  - 100  و  200  آزاد  - 100  قورباغه  - 100  پشت  - 100  پروانه  - 200  مختلط انفرادی  - 10*4  تیمی                 مواد مسابقات  13  - 14  سال: 100  و  200  و  400  آزاد  - 100  و  200  قورباغه  - 100  و  200  پشت  - 100  و200  پروانه  - 50*4  مختلط انفرادی  -100  *4  آزاد تیمی  100  *4  مختلط تیمیموارد مسابقات  17-16-15  سال: شنا  100  و  200  و  400  و  500  آزاد  - 100  و  200  پشت  - 100  و  200  قورباغه  - 100و200  پروانه  - 50*4  و100*4  مختلط انفرادی  - 100*4  و200*4  مختلط تیمی. یک شناگر می تواند در همه موارد بالا شرکت کند و از هر تیم در هر مواد  2  نفر بیشتر نمی توانند شرکت نمایند.مقررات برگزاری مسابقه: در هر مسابقه شنا اگر به صورت کشوری و رسمی برگزار شود حداقل  30  داور نیاز دارد که این تعداد را در مسابقه داخلی می توان به  15-10  نفر کاهش یابد داوران مسابقه شامل: سرداور  1  نفر - استارتر-داوران وقت نگهدار برای هر خط  3  نفر - سرپرست وقت نگهداران - داور برگشت - سرپرست داوران برگشت2  نفر - داوران استیل  2  نفر - داور برگشت در ابتدا و انتهای استخر  1  نفر - منشی کل  1  نفر - هماهنگ کننده  2  نفر - گوینده  1نفر - داور رده بنده دست کم برای هر خط  1  نفر - سرپرست داوران رده بندیوظایف سرداور: که بر کل مسابقات و داوران و وقت نگهداران نظارت دارد و شروع مسابقه را به استارتر اعلام می کند و همچنین تصمیم گیری نهایی در مورد مسایلی که در مسابقه پیش می آید با اوست. در آغاز مسابقه سرداور با زدن چند سوت کوتاه به شناگران علامت داده تا لباسهای اضافی را خارج و آماده شوند، سپس با زدن یک سوت ممتد از شناگران دعوت می کند تا پشت سکوی استارت قرار گیرند (در شنای پشت پس از شنیدن سوت ممتد شناگران وارد آب می شوند) پس از آماده شدن شناگران و داوران وقت نگهدار با بالا بردن دست به صورت کشیده به استارتر علامت می دهند. وظایف استارتر: کنترل شناگران را به عهده گرفته و هر شناگری که مرتکب یکی از خطا های زیر شود به سرداور گزارش می نماید:1-از استارت خود داری نماید. 2- عمداً از قوانین اطاعت نکرده باشد. 3- در هنگام استارت باید در کنار استخر و در فاصله  5  متری از سکوی استارت بایستد،تا وقت نگهداران بتوانند علامت استارت را ببینند و هم شناگران علامت استارت را  بشنوند. وظایف داور وقت نگهدار: کنترل زمان و دقت انجام هر خط به عهده اوست او با صدای سوت استارتر تایمر را به کار انداخته و تا زمانی که در پایان هر مسابقه یک قسمت بدن شناگر به دیواره پایانی برخورد و یا تماس حاصل نماید او وقت را می خواباند و سپس زمان شناگر را روی برگه مخصوص ثبت رکورد نوشته به سر داور تحویل می نماید. وظایف داوران استیل: که در طول استخر قرار دارند چنانچه شناگران از استیل مربوط به هر شنا خود داری نموده و دست و  یا پای شناگر حرکتی غیر از استیل مربوط انجام دهد علت خطا را نوشته و به داور گزارش میدهد.داوران رده بندی: که انتهای استخر قرار دارند مراقب تماس بدن شناگر به خطوط مربوط می باشند تا تعیین نمایند شناگر کدام خط زودتر از بقیه به خط پایان رسیده است و شناگران بعدی کدامند.منشی کل: نتایج مربوط به شناگران را در برگه مخصوص ثبت نموده و نتایج کل در چند نسخه تهیه و به هیأت و یا کمیته برگزار کننده تحویل می نماید.نحوه امتیاز بندی:در استخرهایی که  6  سکو دارد مقام اول  7  امتیاز - مقام دوم  5  امتیاز - مقام سوم  4  امتیاز - مقام چهارم  3  امتیاز - مقام پنجم  2  امتیاز و مقام ششم  1  امتیاز کسب خواهد کرد.

در استخرهای که سکوهای آن  8  تاست به نفر اول  9  امتیاز تعلق خواهد گرفت در مجموع شنا های انجام هر شناگر امتیازات آن پشت و محاسبه می شود و مقامهای اول تا ششم اعلام می شود. همین روش برای مسابقات تیمی نیز انجام می شود (امدادی) با این تفاوت که تیم اول  14  امتیاز و تیم دوم  12  امتیاز و الی آخر.