هرساله هاریکن ها یا تایفون ها در نقاط مختلف جهان باعث خسارات جانی و مالی فراوانی می شوند که این دانشمندان را به فکر ارائه راه حل انداخته است.
راه حلی که بتواند جلوی تبدیل انرژی حرارتی که از اقیانوس ها شروع و تبدیل به انرژی جنبشی خطرناک می شود را بگیرد.
اکنون دانشمندان در دانشگاه اوهایو بر این عقیده اند که تولید کننده این نیروی عظیم قابل کنترل است. آرکادای لئونوف رئیس پروژه کار بر روی هاریکن ها در خصوص راه حل ارائه شده توسط او و دیگر همراهانش می گوید که می توان با حرکت هواپیماها به دور چشم هاریکن با سرعت صوت، آنها را در یک جای امن متوقف کرد تا اثر تخریبی خود را از دست بدهند.
همچین این حرکت باعث می شود که فشار هوا به حد بالایی رسانده شود و بدین ترتیب از حرکت عمودی بادهای گرم و سرد شدن آنها جلوگیری شود.
شایان ذکر است که به عقیده این دانشمندان وجود دو هواپیمای جنگنده F-4 که با سرعت صوت در یک مسیر دایره ای شکل چشم طوفان را دور می زنند برای هاریکن ها و تایفون های معمولی کافیست.
تهیه کننده:محسن مرادی
دلتاورکز مجموعهای از اقدامات ساختمانی است که بین سالهای 1950 و 1997 در جنوب غرب هلند برای جلوگیری از پیشروی دریا در دلتای راین-مویزه -شلت انجام شده است.
این مجموعه کارهای ساختمانی از سوی انجمن مهندسان عمران آمریکا به عنوان یکی از عجایب هفتگانه دنیای مدرن معرفی شدهاند.
این مجموعه شامل سدها، کانالهای آب، اهرمهای کنترل جریان آب، خاکریزها و چندین سیلگیر است. هدف از ساخت چنین سازههایی کوتاه کردن خطوط ساحلی هلند و در نتیجه کمکردن تعداد خاکریزهایی است که باید برای جلوگیری از نفوذ آب دریا در خشکی ساخته شود.
دهانههای رودهای راین، مویزه و شلت قرنها عامل بروز سیلهای مخرب در هلند بوده است و از قرنها پیش جلوگیری از این سیلهای در ذهن هلندیها بوده است. در طرح هلندیها برای ساخت مجموعه دلتاورکز، تبدیل دهانهها رودخانهها به دریاچه موضوع اصلی پروژه بود.
طرح ساخت این پروژه در دهه 30 میلادی مطرح شد اما با وقوع جنگ جهانی دوم تا دهه 1950 به تعویق افتاد. پس از سیل دریای شمال در سال 1953 کمیسونی برای بررسی طرحهای پیشین تشکیل شد و در نهایت پروژه دلتا دوباره مطرح شد.
با شروع کار چندین سد بزرگ در دلتا ساخته شد و در کنار آن عملیات راهسازی و ایجاد راههای دریایی برای این که زندگی اقتصادی مردم دچار مشکل نشود پیش برده شد. این طرح در نهایت در سال 1997 به پایان رسید.
دولت هلند این طرح را بزرگترین عملیات عمرانی برای مقاله با سیل در جهان معرفی کرده است. در این طرح 16 هزار و 500 کیلومتر خاکریز و 300 سازه عمرانی ساخته شده است. در حال حاضر هم خاکریزهای این طرح هر ساله برای مقابله با افزایش سطح آب بلندتر میشوند وا نتظار میرود این اقدام تا سال 2015 ادامه داشته باشد.
گردآوری: محسن مرادی
در واقع هواپیماهای استیلت - یا سایر ادواتی که از این ویژگی بهره می گیرند - کاملا نامرئی نیستند، بلکه با به کارگیری تکنولوژی های خاصی، شناسایی آنها سخت تر است. به طور کلی می توان گفت هدف اصلی این است که به هواپیما اجازه داده شود تا عملیات مورد حمله خود را بدون شناسایی شدن و با موفقیت به انجام برساند. این سیستم طی جنگ خلیج فارس در سال 1991 مورد استفاده بسیار قرار گرفت و کارایی خود را نشان داد هرچند از آن زمان به بعد کمتر به کار رفته است، اما کشورهایی چون آمریکا، روسیه، چین و چند کشور دیگر کماکان به توسعه هواپیماهای استیلت ادامه داده اند.
روش اصلی به کار گرفته شده در تکنولوژی استیلت در هواپیماهای مدرن، پوشاندن سطح بیرونی آنها با لایه ای از یک ماده جذب کننده بسیار قوی است. لازم به ذکر است که استفاده از این ماده هزینه نگهداری هواپیما را چندین برابر می کند. طراحی بدنه هواپیما نیز خود تاثیر بسیاری در منحرف کردن امواج رادار دارد بطوری که برخی از انوع خاص هواپیماها، مانند F-117 به دلیل شکل ظاهری که دارند سیگنالهای رادار را به طور عمودی از منبع منحرف می کنند، با این کار سیگنال ها به سمت گیرنده رادار منعکس نخواهند شد.
در هواپیماهای استیلت امروزی از روش های متفاوتی برای مشکل تر کردن عملیات تعقیب و ردیابی آنها، استفاده می شود که برخی از مهمترین آنها عبارتند از :
- بخارات خروجی گرم، درون محفظه ای، قبل از حرکت هواپیما خنک می شوند در نتیجه، علائم مادون قرمز هواپیماهای استیلت به حداقل می رسد.
- هواپیماهای استیلت به منظور مخفی ماندن، معمولا به رنگ تیره هستند و شب ها به پرواز در می آیند.
- هواپیماهای استیلتی از قبیل F-117 و بمب افکن B-2، مافوق صوت نیستند، موتور کمکی ندارند و دهانه آنها طوری تنظیم شده که سر و صدای کمتری داشته باشند و از طریق امواج صوتی نیز قابل شناسائی نباشند.
در حالیکه گفته می شود اولین هواپیمای استیلت ساخته شده احتمالا Horten Ho 229 و بمب افکن Avro Vulcan ساخت کشور انگلستان در سال دهه 1960 بوده اند، اما نسل اول هواپیماهای استیلت مدرن طراحی شده، شامل F-117 Nighthawk و MBB Lamypridae هستند که ماده جذب کننده ای که در آنها استفاده شده باعث تقلیل سیگنال رادار و انحراف امواج آن از فرستنده می گردد.
نسل دوم هواپیماهای استیلت مدرن که از میان آنها می توان به B-2 Spirit و F-22 Raptor اشاره کرد، از یک سیستم کامپیوتری بسیار پیچیده برای واکنش به رادارها استفاده می کنند و قادرند سطوح منحنی را نیز در برگیرند. به همین دلیل هواپیماهای نسل دوم آیرودینامیک تر از نسل اول که تنها دربرگیرنده سطوح صاف بودند، هستند.
تا کنون روش های بسیاری برای شناسایی این هواپیماها مورد بررسی قرار گرفته است، کشورهای استرالیا و روسیه اعلام کرده اند که موفق به توسعه تکنیک هایی شده اند که تکان های هواپیما را در مسیرهای طولانی شناسایی کرده و تکنولوژی استیلت را خنثی می کند. رادارهای Passive که فرستنده آنها مانند رادارهای معمولی در خود رادار قرار ندارد به عنوان بهترین شناسائی کننده هواپیماهای استیلت ، شناخته شده اند.
از آنجائیکه تکنولوژی استیلت انرژی امواج رادار را از افق دید فرستنده به بیرون منعکس می کند و باعث افزایش مسیرهای انعکاسی سیگنال رادار (Radar Cross Section) در چندین جهت می شود لذا رادارهای Passive با داشتن تعداد بیشتری گیرنده در مکانهای مختلف قادر به تشخیص آنها هستند. (در واقع خاصیت اصلی این رادارها آن است که انعکاس های غیر هم مسیر رفت را هم می توانند تشخصی دهند.) به علاوه بنظر می رسد چنانچ از سیگنالهای تلویزیونی فرکانس پایین و یا سیگنال های FM رادیویی و یا حتی منابع تولید نوری بعنوان سیگنال رادار استفاده شود جسم استیلت RCS بیشتری نسبت به آن نشان می دهد و لذا شناسایی آن بسیار ساده تر خواهد شد.